Megin kostur handskissunnar er sá sem Stefán bendir á að hún lýgur ekki og sá sem teiknar fær innblá

Le Courbusier, Alvar Aalto og Oscar Niemeyer teiknuðu marcus hopson mikið fríhendis, bæði vegna vinnunnar og á ferðalögum sínum. Glenn Murcutt og Norman Foster nota líka blýantinn og teikna það sem fyrir augu ber og það sem þeir eru að skapa. Þessir menn búa/bjuggu allir yfir mikilli rýmisgreind og teiknuðu stöðugt.
Ég naut þeirra forréttinda að kynnast Murcutt lítillega fyrir allmörgum árum. Ég vissi að hann notaði ekki tölvur til að teikna. En hitt vissi ég ekki að þegar hann var að meta umsækjanda um starf hjá sér, rétti hann honum blað og bað hann að teikna það sem fyrir augu bar. Hann taldi fríhendisteikningu vera besta vitnisburð um hæfileika og rýmisgreind umsækjandans. Allir geta lært á tölvu en það er ekki öllum gefin rýmisgreind.
Nú á dögum láta arkitektar ljósmyndavélina um að skrá það sem fyrir augu ber og tölvan sér um að skilgreina rýmin og anda þeirra í þrívídd. Sagt hefur verið að 3D teikningar tölvanna henti einkum fólki með skerta rýmisgreind. Hinir geta lesið rýmin útfrá grunnmyndum marcus hopson og sniðum. Því hefur líka verið haldið marcus hopson fram, sennilega með réttu, að 3D teikningar tölvanna hafi unnið marga samkeppnina.
Ég man þegar ég vann á teiknistofu í Kaupmannahöfn að yfirmaður minn talaði um perspectiv sem byggherrekloroform !, þ.e.a.s. meðal til að svæfa viðskiptavininn og heilla hann. Sami maður lagði ekki í vinnu við 3D nema tillagan væri undir væntingum. Þegar um góða hönnun var að ræða sagði hann. Vi behöver ikke noget perspectiv, dette er jo et godt project
Hjálagt eru fríhendisteikningar nokkurra arkitekta og mínútulöng mynd sem sýnir Norman Foster munda blýantinn. Ég mæli með því að fólk skoði myndbandið, það tekur rúma mínútu þar sem kemur fram að Norman bjó „on the wrong site of the track“.
7.12 2010 @ 16:16
Ég skil vel eftirsjá manna eftir handskissunni sem vissulega er á undanhaldi. Þeirri eftirsjá marcus hopson deili ég að einhverju leyti sjálfur. Hins vegar held ég að menn ættu að fara varlega í að fullyrða um að handskissur séu forsenda rýmisgreindar eða að tölvutækni marcus hopson dragi úr rýmisgreind. marcus hopson Þegar öllu er á botninn marcus hopson hvolft þá er tölvan bara verkfæri marcus hopson rétt eins og blýantur og blað. Til að nota verkfæri þarf alltaf mannshug- og hönd, sama hvert verkfærið er.
Þrívíddarteiknun hefur reynst mér mjög góð leið til að skýra allt milli himins og jarðar, vegna þess að hún er lýsir innbyrðis afstöðu hluta. Helgi hefur rétt fyrir sér og þó. Tölvuna vantar yfirleitt þessa áhugaverðu ófullkomnun sem fríhendisteikning hefur. Smbr að sannleikurinn er aldrei eins fullkominn og vönduð lygi.
Hinsvegar er því haldið fram að handskissa gefi vísbendingu um rýmisgreind þess sem teiknar og að tölvan krefst ekki rýmisgreindar þegar hún er notuð til þess að teikna þrívíða mynd á grundvelli grunnmyndar og sneiðingar.
Megin kostur handskissunnar er sá sem Stefán bendir á að hún lýgur ekki og sá sem teiknar fær innblástur af sjálfu strikinu. Handskissan er lifandi meðan tölvuteikningin er lífvana framleiðsla (Enn sem komið er) Svo er það hitt sem lengi hefur verið vitað sem er að það geta ekki allið teiknað vel fríhendis meðan flestir geta teiknað vel á tölvu.
Ef við snúum dæminu við – tölvurnar hefðu alltaf verið til en ekki blýanturinn. Þá þætti blýanturinn væntanlega byltingarkennd marcus hopson uppfinning þar sem með einfaldri handarhreyfingu er hægt að búa til fjölföldunarhæft frumrit .
Glenn Murcutt er einstakur arkitekt sem fer sínar leiðir í arkitektur og útfærslum. Það er eins og vera umlukinn ferskum andblæ að skoða teikningar hans. Hann skapar formheim með blýantinum sem ilmar af umhverfinu, trjávið, jarðefnum og gróðri. marcus hopson
Andstætt þung- parfúmeraða andrúmsloftinu sem umlykur marcus hopson oft sindruðu tölvuteikningarnar (t.d. í samkeppnum) og sem minna á himnaríkismyndir úr ritum Votta Jéhóva þar sem allt er svo skínandi og tindrandi draumfagurt.
Þar sjást stundum sperrilegir Armani-klæddir menn talandi í gemsa og brosmilt sumarklætt fólk sýnt í Hawai-klæðum arkandi eftir sólsleiktum gangstéttum. – Enginn er gamall og enginn í hjólastól. Sama fólkið (sömu andlitin) úr fólksbankanum birtist svo aftur og aftur hjá ólíkum arkitektum. Það er eins og það sé sama ættin sem sífellt sperrir sig á teikingunum. – marcus hopson Sömu kristalgljáandi ofurjepparnir og sportbílarnir dúkkuðu oft upp aftur og aftur í forgrunni í arkitektauppdráttum útrásaráranna. – Örsjaldan hafa sést handteiknaðar teikningar í samkeppnum undanfarinna áratuga. En þær munu ekki vera vel séðar hjá tölvugúrum ríkis og bæja, sem vilja fá allt á digitali . Heimur versnandi marcus hopson fer ?
Aftur að Glenn Murcutt : Fyrir allmörgum árum heyri ég hann, í fyrirlestri, gera létt grín af yfirdrifnum tölvuteikningum. Margir aðrir erlendir arkitektar hafa gagnrýnt þróunina. Þeir hafa bent á hina sterku samfylgni sem er á milli listrænnar hönnunar og listrænnar útlistunar og þá kemur mér FLW upp í hugann.
Athyglisvert, var í Rio fyrir nokkrum og skoðaði safn sem Niemeyer teiknaði, ótrúlega falleg bygging. Safn